در حالی که کاهش شنوایی اغلب دائمی است، مواردی وجود دارد که از بین می‌رود یا با استفاده از درمان قابل درمان است. در اینجا اطلاعات بیشتری درباره کاهش شنوایی موقتی آورده شده است تا به شما کمک کند بیشتر بیاموزید.
داشتن مشکلات ناگهانی با شنوایی می‌تواند ترسناک باشد، به خصوص اگر نمی‌دانید که آیا دائمی است یا نه. با این حال، دلایل زیادی برای کاهش شنوایی موقتی وجود دارد و بیشتر موارد پس از چند روز برطرف می‌شوند. با این حال، ضروری است که به دنبال درمان باشید تا کاهش شنوایی شما بدتر نشود یا دائمی نشود. در اینجا برخی از دلایلی که ممکن است کاهش شنوایی را تجربه کنید و باید چه کاری انجام دهید، آورده شده است.
علل کاهش شنوایی موقتی
کاهش شنوایی موقتی می‌تواند پس از یک کنسرت بلند رخ دهد یا به‌طور ناگهانی بروز کند. بسته به علت کاهش شنوایی شما، ممکن است نیاز به مراقبت فوری داشته باشید تا از کاهش شنوایی دائمی جلوگیری شود. در موارد دیگر، ممکن است خودبخود و بدون دخالت پزشک برطرف شود. با این حال، باید به پزشک یا شنوایی‌سنج مراجعه کنید تا مطمئن شوید که گوش‌های شما به‌طور جدی تحت تأثیر قرار نگرفته‌اند.
علل رایج کاهش شنوایی موقتی عبارتند از:
• عفونت‌های گوش میانی: اوتیت میانی به عفونت گوش میانی اشاره دارد که می‌تواند به طور جدی شنوایی شما را مختل کند. اغلب در یک طرف رخ می‌دهد، اما هر دو گوش می‌توانند تحت تأثیر قرار گیرند. مایعات ناشی از عفونت گوش میانی را مسدود کرده و باعث می‌شود که شنیدن واضح، یا اصلاً نشنیدن، دشوار باشد.
• مسدود شدن کانال‌های گوش: اگر جرم گوش در داخل گوش شما جمع شده باشد، به آن جرم گوش متراکم شده می‌گویند، می‌تواند باعث کاهش شنوایی موقتی شود تا زمانی که انسداد برداشته شود. انسدادهای جرم گوش همیشه باید توسط حرفه‌ای‌های پزشکی درمان شوند، نه توسط خانواده یا دستگاه‌های شمع گوش. اشیاء خارجی که در داخل گوش گیر کرده‌اند نیز می‌توانند باعث کاهش شنوایی موقتی شوند.
• ضربه به سر: اگر اخیراً در یک تصادف خودرو، حادثه ورزشی یا شرایط دیگری که در آن ضربه به سر تجربه کرده‌اید، ممکن است دچار کاهش شنوایی موقتی شده باشید. بسیار حیاتی است که به پزشک مراجعه کنید تا ضربه به سر و کاهش شنوایی بررسی شوند.
• مواجهه با صدای بلند: در حالی که مواجهه با نویز می‌تواند به مرور زمان به کاهش شنوایی حسی-عصبی منجر شود، می‌تواند به کاهش شنوایی حسی-عصبی ناگهانی نیز منجر شود. این اغلب پس از کنسرت‌های بلند، نمایشگاه‌های اسلحه یا رویدادهای ورزشی رخ می‌دهد. اگر دچار کاهش شنوایی ناشی از نویز شده‌اید، باید گوش‌های خود را استراحت دهید و به پزشک مراجعه کنید.
• گوش شناگر: از نظر فنی یک عفونت گوش، گوش شناگر اغلب پس از یک روز در ساحل یا کنار دریاچه رخ می‌دهد. می‌تواند باعث کاهش شنوایی موقتی شود و می‌توان با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها به‌راحتی درمان کرد.
• داروهای اتوتوکسیک: برخی داروها، از جمله درمان‌های مالاریا، دیورتیک‌های حلقه‌ای، شیمی‌درمانی، آسپیرین و برخی داروهای اختلالات نعوظ می‌توانند باعث کاهش شنوایی موقتی شوند. ممکن است نیاز به تغییر داروها تا زمانی که این مسئله حل شود، داشته باشید.
چگونه کاهش شنوایی موقتی را درمان کنیم
گاهی اوقات، کاهش شنوایی موقتی خود به خود برطرف می‌شود. با این حال، بهترین راه این است که به پزشک مراجعه کنید تا مشکل شما تشخیص داده و بررسی شود. بسته به علت کاهش شنوایی شما، پزشک ممکن است ایده‌های مختلفی برای درمان داشته باشد. ممکن است به شما توصیه کنند که استراحت کنید یا دارو تجویز کنند تا هرگونه عفونت را برطرف کنند. درمان‌های رایج برای کاهش شنوایی موقتی شامل موارد زیر است:
• سکوت: اگر اخیراً در معرض صداهای بلند بوده‌اید، سکوت مهم‌ترین چیز است. اگر به گوش دادن به صداهای بلند ادامه دهید و گوش‌های خود را به اندازه کافی استراحت ندهید، ممکن است دچار آسیب دائمی جدی شوید.
• آنتی‌بیوتیک‌ها: اگر مشکل شما ناشی از عفونت باشد، باید آنتی‌بیوتیک مصرف کنید و عفونت را در گوش‌های خود برطرف کنید. سپس مایعات تخلیه می‌شوند و باید دوباره به طور عادی بشنوید.
• قطع داروهای اتوتوکسیک: اگر داروهایی مصرف می‌کنید که شنوایی شما را تحت تأثیر قرار می‌دهند، پزشک ممکن است از شما بخواهد که مصرف آن‌ها را قطع کرده و به درمان دیگری روی بیاورید. پس از آن، شنوایی شما باید بهبود یابد.
• برداشتن انسدادها: اگر یک جسم خارجی در گوش خود دارید یا جرم گوش متراکم شده باشد، باید این انسداد برداشته شود. تا آن زمان، احتمالاً همچنان کاهش شنوایی هدایتی موقتی را تجربه خواهید کرد. هرگز سعی نکنید که اشیاء خارجی را خودتان بردارید و فقط به پزشکان حرفه‌ای با گوش‌های خود اعتماد کنید.
علائم کاهش شنوایی موقتی
علائم کاهش شنوایی موقتی به‌طور کلی مستقیم و واضح هستند. این علائم شامل موارد زیر هستند:
• از دست دادن شنوایی در یک یا هر دو گوش: این کاهش شنوایی می‌تواند از خفیف تا شدید باشد.
• وزوز گوش: این شامل زنگ زدن، وز وز کردن یا خروشیدن مداوم در گوش‌ها است. می‌تواند در یک یا هر دو گوش رخ دهد و ممکن است توانایی شما در خواب و استراحت را تحت تأثیر قرار دهد.
• احساس پر بودن در گوش: این حالت می‌تواند ناخوشایند باشد و به‌صورت یک فشار مداوم در گوش احساس شود. اغلب ناشی از تجمع مایعات یا انسدادها است.
• مشکل در شنیدن صداها و صداهای خاص (صدای زنان، صامت‌ها، صدای کودکان): اگر از کاهش شنوایی رنج می‌برید، شنیدن برخی از فرکانس‌ها می‌تواند دشوار شود. اغلب، صداها در بالاترین محدوده فرکانسی ابتدا از بین می‌روند.
• دشواری در دنبال کردن مکالمات، به‌ویژه در گروه‌ها: ممکن است در مکالمه‌ها احساس گم‌کردگی کنید و در تمایز بین کلمات و نویز پس‌زمینه مشکل داشته باشید.
• سرگیجه: گوش‌های شما نقش مهمی در سیستم تعادل شما دارند. هنگامی که اعضای حساس درون گوش تحت تأثیر قرار می‌گیرند، ممکن است احساس سرگیجه یا عدم تعادل کنید.
مدت زمان کاهش شنوایی موقتی چقدر است؟
این بستگی به علت آن دارد. کاهش شنوایی موقتی می‌تواند کمتر از یک روز یا چند روز طول بکشد. اگر به سرعت از بین نرفت، باید برای درمان به پزشک مراجعه کنید. اگر کاهش شنوایی موقتی شما به دلیل چیزی مثل عفونت یا انسداد است، نیاز به درمان دارید تا مشکل را قبل از بدتر شدن برطرف کنید. مهم است که سعی نکنید کاهش شنوایی ناگهانی خود را “انتظار بکشید”. تنها پزشکان، متخصصان گوش و حلق و بینی، و شنوایی‌شناسان می‌توانند مشکل را بررسی کرده و از آسیب دائمی جلوگیری کنند. اگر نادیده گرفته شود، کاهش شنوایی موقتی می‌تواند به کاهش شنوایی دائمی تبدیل شود.
چگونه می‌توان از کاهش شنوایی موقتی جلوگیری کرد
می‌توانید با محافظت از شنوایی خود از کاهش شنوایی موقتی جلوگیری کنید. این می‌تواند شامل استفاده از گوش‌گیرها، تمیز کردن مرتب گوش‌ها و اجتناب از داروهای اتوتوکسیک باشد. مهم‌ترین جنبه جلوگیری از کاهش شنوایی، اجتناب از صدای بلند است. در حالی که کنسرت‌ها و سایر رویدادها می‌توانند سرگرم‌کننده باشند، اما می‌توانند به گوش‌های داخلی شما آسیب جدی وارد کنند. وقتی آسیب وارد شد، نمی‌توان آن را تعمیر کرد. شما فقط یک جفت گوش دارید، بنابراین بسیار حیاتی است که از آن‌ها مراقبت کنید. می‌توانید گوش‌های خود را از مواجهه با نویز محافظت کنید با:
• استفاده از گوش‌گیرها: نیازی نیست از چیزهایی مثل نمایشگاه‌های خودرو، میادین تیراندازی، کنسرت‌ها و بازی‌های ورزشی اجتناب کنید. فقط باید هنگام رفتن به این رویدادها محافظت کنید. مطمئن شوید که قبل از حضور در این رویدادها یک جفت گوش‌گیر بخرید و در نظر بگیرید که یک جفت گوش‌گیر قابل تنظیم و قابل استفاده مجدد سرمایه‌گذاری کنید.
• محدود کردن زمان خود در مهمانی‌ها و باشگاه‌ها: موسیقی بلند دشمن گوش‌های شماست و در حالی که مهمانی‌ها و باشگاه‌ها بسیار سرگرم‌کننده هستند، می‌توانند آسیب جدی وارد کنند. بسته به حجم دسی‌بل، باید زمان خود را در این مکان‌ها به یک یا دو ساعت محدود کنید. پس از آن، باید سرگرمی خود را به مکانی آرام‌تر منتقل کنید.
• استراحت کردن: گوش‌های شما نیز به استراحت نیاز دارند. اگر روز طولانی داشته‌اید، در یک رویداد بلند حضور داشته‌اید یا فقط از نویز خسته شده‌اید، تلویزیون را روشن نکنید یا موسیقی نگذارید. فقط از سکوت لذت ببرید و به گوش‌های خود استراحت دهید.
برای اطمینان از صحت سلامت شنیداری خود می توانید به یک متخصص شنوایی شناس مراجعه فرمائید.
