درجات مختلف کم‌شنوایی

میزان کم‌شنوایی می‌تواند از خفیف تا عمیق متغیر باشد 

به طور ساده، شدت کم‌شنوایی شما به دو روش اندازه‌گیری می‌شود:

۱. میزان بلندی صدایی که باید باشد تا بتوانید صدا را به‌خوبی بشنوید 

۲. فرکانس‌هایی که شنیدن آن‌ها برای شما سخت‌تر است (مانند صداهای با فرکانس بالا)

بلندی صدا با واحد دسی‌بل (dB) و فرکانس با واحد هرتز (Hz) اندازه‌گیری می‌شود. درجه کم‌شنوایی شما عمدتاً به این اشاره دارد که صدا باید چقدر بلند باشد تا بتوانید آن را بشنوید. برای مثال، صدای زمزمه حدود ۳۰ دسی‌بل است، در حالی که صدای موتورسیکلت حدود ۹۵ دسی‌بل است.

درجات افت شنوایی

افت شنوایی خفیف: اگر در مکالمات دونفره مشکلی ندارید اما درک برخی کلمات در محیط‌های پر سر و صدا برایتان دشوار است، ممکن است افت شنوایی خفیف داشته باشید. به‌طور فنی، این نوع افت شنوایی به‌عنوان ناتوانی در شنیدن صداهایی تا سطح ۴۰ دسی‌بل در فرکانس‌های گفتاری تعریف می‌شود.

افت شنوایی متوسط: در این سطح، معمولاً از افراد می‌خواهید تا صحبت‌های خود را تکرار کنند، چه در مکالمات حضوری و چه تلفنی. افراد با این درجه از افت شنوایی نمی‌توانند صداهایی زیر ۴۰ تا ۶۹ دسی‌بل را بشنوند. افت شنوایی خفیف و متوسط معمولاً با سمعک‌های استاندارد به خوبی قابل درمان هستند.

افت شنوایی شدید: اگر نمی‌توانید بدون سمعک یا تقویت‌کننده‌های دیگر صدای افراد را بشنوید یا برای فهم صحبت‌ها به لب‌خوانی تکیه می‌کنید، ممکن است افت شنوایی شدید داشته باشید. افراد با این درجه از افت شنوایی نمی‌توانند صداهایی زیر ۷۰ تا ۹۴ دسی‌بل را بشنوند.

افت شنوایی عمیق: اگر دچار افت شنوایی عمیق هستید، تنها می‌توانید صدای مکالمات بسیار بلند را بشنوید و حتی در این شرایط نیز درک صحبت‌ها بدون سمعک یا کاشت حلزون دشوار است. ممکن است ترجیح دهید برای برقراری ارتباط از زبان اشاره استفاده کنید. افراد با این درجه از افت شنوایی نمی‌توانند صداهایی زیر ۹۵ دسی‌بل را بشنوند.

چگونگی اندازه‌گیری صدا 

همان‌طور که گفته شد، بلندی صدا عمدتاً با واحدی به نام دسی‌بل (dB) اندازه‌گیری می‌شود. در اینجا سطح دسی‌بل برای برخی از صداهای رایج آورده شده است:

– نفس کشیدن: ۱۰ دسی‌بل 

– مکالمه عادی: ۴۰-۶۰ دسی‌بل 

– ماشین چمن‌زن: ۹۰ دسی‌بل 

– کنسرت راک: ۱۲۰ دسی‌بل 

– شلیک گلوله: ۱۴۰ دسی‌بل 

قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض صداهای بلندتر از ۸۵ دسی‌بل می‌تواند به شنوایی آسیب برساند؛ صدای ۱۲۰ دسی‌بل ناراحت‌کننده است و ۱۴۰ دسی‌بل آستانه درد به‌شمار می‌رود. این موضوع به‌عنوان کاهش شنوایی ناشی از نویز شناخته می‌شود.

اندازه‌گیری فرکانس

روش دیگر اندازه‌گیری صدا، فرکانس یا زیروبمی آن است که با واحد هرتز (Hz) اندازه‌گیری می‌شود. زمانی که شنوایی تست می‌شود، محدوده‌ای از ۲۵۰ هرتز تا ۸۰۰۰ هرتز اندازه‌گیری می‌شود، زیرا این محدوده شامل فرکانس‌های گفتاری است که برای ارتباط مهم‌ترین محدوده به‌شمار می‌رود. افراد می‌توانند در فرکانس‌های مختلف، الگوهای مختلفی از افت شنوایی داشته باشند، اما رایج‌ترین موارد عبارت‌اند از:

– افت شنوایی فرکانس پایین 

– افت شنوایی فرکانس میانی 

– افت شنوایی فرکانس بالا (رایج‌ترین) 

به‌عنوان مثال، اگر دچار افت شنوایی فرکانس بالا باشید، شنیدن صداهای زیر مانند آواز پرندگان و صدای کودکان برایتان دشوار خواهد بود.

تشخیص افت شنوایی 

متخصص سلامت شنوایی، مجموعه‌ای از آزمایش‌های شنوایی انجام می‌دهد. نتیجه ارزیابی به نام ادیوگرام شناخته می‌شود؛ نموداری از نرم‌ترین صداهایی که در طول تست شنیدید. در اینجا یک نمونه از ادیوگرام شخصی با افت شنوایی متوسط تا شدید در فرکانس‌های بالا آورده شده است. این فرد می‌تواند به‌راحتی صدای رعد و برق را بشنود، اما صدای پرندگان را نه.

همان‌طور که می‌بینید، آستانه‌های شنوایی در هر گوش همیشه یکسان نیستند.

سطح شنوایی در هر دو گوش باید مشابه باشد 

به طور کلی، میزان افت شنوایی معمولاً در هر دو گوش مشابه است. اگر افت شنوایی در هر دو گوش وجود داشته باشد، اما یکی از گوش‌ها به طور قابل توجهی بدتر باشد، به آن افت شنوایی نامتقارن گفته می‌شود که گاهی اوقات علتی پزشکی دارد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اولین navigation menu here خود را ایجاد کنید