این مطالعه به بررسی شیوع و تأثیر کم‌شنوایی در کودکان بومی استرالیا از طریق ارزیابی‌های دو بار در سال که از سن 12 تا 36 ماهگی انجام می‌شود، می‌پردازد. این تحقیق بر نتایج ثانویه به دست آمده از کارآزمایی‌های بالینی تصادفی شده (RCT) که برنامه‌های جدید واکسن کنژوگه پنوموکوک را بررسی کرده‌اند، تمرکز دارد.
این مطالعه به بررسی نتایج کم‌شنوایی در کودکان بومی استرالیا از سن 12 تا 36 ماه در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده (RCT) پرداخته و اولین مطالعه طولی مبتنی بر جامعه در این زمینه است. بررسی‌های انجام‌شده بر روی واکسن‌های کنژوگه پنوموکوک (PCV) نشان داد که هیچ‌یک از 54 مطالعه موجود در سال‌های 2019 تا 2023 نتایج شنوایی را گزارش نکرده‌اند.
نتایج نشان داد که کودکان در گروه +P (گروه دریافت‌کننده واکسن) در سن 18 ماهگی شنوایی بهتری نسبت به گروه +S داشتند. تفاوت در شیوع کم‌شنوایی متوسط و عدم وجود کم‌شنوایی در گروه +P به نفع این گروه بود. در سنین بالاتر نیز تفاوت‌های شنوایی بین گروه‌ها ادامه داشت.
این مطالعه محدودیت‌هایی از جمله اندازه کوچک نمونه و تعداد کم دریافت‌کنندگان آزمون‌های شنوایی داشت، اما نرخ بالای رویدادها به افزایش اعتماد به نتایج کمک کرد. یافته‌ها نشان داد که شیوع بالایی از کم‌شنوایی پایدار و نوسانی در کودکان بومی وجود دارد، به‌طوری‌که 75% در سن 12 ماهگی و 53% در سن 36 ماهگی دارای کم‌شنوایی بودند.
این مطالعه همچنین نیاز به اصلاحات اجتماعی و بهداشت عمومی مؤثر را برای بهبود خدمات شنوایی و پیشگیری از کم‌شنوایی در کودکان بومی برجسته می‌کند. نتایج نشان داد که واکسیناسیون پنوموکوک ممکن است به کاهش کم‌شنوایی کمک کند و نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه را تأکید می‌کند.
برنامه واکسیناسیون کودکان در قلمرو شمالی (NT) در سال 2009، واکسن کنژوگه پنوموکوک 7 ولانته (PCV7) را با واکسن کنژوگه پروتئین D هموفیلوس آنفولانزا 10 ولانته (PHiD-CV10) جایگزین کرد و سپس در سال 2011، واکسن PCV 13 ولانته (PCV13) را معرفی نمود. مطالعات نظارتی ما نشان داد که کودکان بومی واکسینه‌شده با PHiD-CV10 نسبت به کودکان واکسینه‌شده با PCV7، کمتر دچار اوتیس مدیا حاد (AOM) و شیوع کمتری از NTHi در ترشحات گوش دارند .
ما فرض کردیم که نوزادانی که در سن 12 ماهگی واکسن PHiD-CV10 را به‌عنوان تقویت‌کننده دریافت می‌کنند، در مقایسه با کسانی که واکسن PCV13 را دریافت می‌کنند، نتایج بهتری از نظر ایمنی‌زایی، حمل‌ونقل نازوفارنژی، اوتیس مدیا، بیماری‌های تنفسی، کم‌شنوایی و تأخیر در رشد خواهند داشت . ما نتایج اولیه و برخی نتایج ثانویه را تا سن 18 ماهگی گزارش کرده‌ایم و موارد اوتیس مدیا را تا سن 36 ماهگی .
این مطالعه، PREVIX_VOICES (واکسیناسیون برای اوتیس در کودکان در آستانه مدرسه)، بر اساس PREVIX_BOOST با افزودن ظرفیت به کارگیری شنوایی‌شناسان کودکان برای انجام آزمون‌های شنوایی شش‌ماهه از سن 12 تا 36 ماه، بنا شده است.
زمینه
کم‌شنوایی یک مسئله بهداشتی عمومی مهم در میان جمعیت‌های بومی است، به ویژه در استرالیا، جایی که کودکان بومی به طور نامتناسبی تحت تأثیر قرار دارند. شناسایی و مداخله زودهنگام برای کاهش تأثیرات طولانی‌مدت کم‌شنوایی بر توسعه زبان و نتایج آموزشی ضروری است.
طراحی مطالعه
- شرکت‌کنندگان: کودکان بومی در سنین 12 تا 36 ماه.
- روش‌شناسی: این مطالعه از داده‌های به‌دست‌آمده از RCTهایی که برنامه‌های مختلف واکسن کنژوگه پنوموکوک را ارزیابی می‌کنند، استفاده می‌کند. این واکسن‌ها به منظور کاهش شیوع اوتیس مدیا (عفونت‌های گوش میانی) طراحی شده‌اند که با کم‌شنوایی در کودکان کوچک مرتبط است.
- ارزیابی‌ها: ارزیابی‌های شنوایی هر شش ماه یک بار انجام شد تا تغییرات در توانایی شنیدن در طول زمان پایش شود.
یافته‌های کلیدی
- شیوع کم‌شنوایی: این مطالعه احتمالاً به شیوع کم‌شنوایی در نقاط سنی مختلف (12، 18، 24، 30 و 36 ماه) و نحوه تغییر آن در میان شرکت‌کنندگان می‌پردازد.
- تأثیر واکسیناسیون: این تحقیق به بررسی این موضوع می‌پردازد که آیا برنامه‌های مختلف واکسیناسیون تأثیر قابل توجهی بر نرخ اوتیس مدیا و به تبع آن بر شیوع کم‌شنوایی دارند.
- نتایج ثانویه: نتایج ثانویه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ارتباط بین وضعیت واکسیناسیون و کم‌شنوایی.
- سایر معیارهای بهداشتی و توسعه‌ای در ارتباط با سلامت شنوایی.
- آگاهی والدین و جامعه در مورد اهمیت واکسیناسیون و سلامت شنوایی.
- توصیه‌ها: این مطالعه ممکن است بینش‌هایی در مورد نیاز به مداخلات بهداشتی هدفمند و استراتژی‌هایی برای بهبود سلامت شنوایی در میان کودکان بومی ارائه دهد و بر اهمیت واکسیناسیون به عنوان یک اقدام پیشگیرانه تأکید کند.
یافته‌های این مطالعه برای اطلاع‌رسانی به سیاست‌های بهداشتی عمومی، ابتکارات بهداشت جامعه و مداخلات هدفمند به منظور کاهش شیوع کم‌شنوایی در جمعیت‌های بومی بسیار حیاتی است. علاوه بر این، این یافته‌ها اهمیت ارزیابی‌های منظم شنوایی در کودکان کوچک، به ویژه در کسانی که در معرض خطر بیشتری به دلیل عوامل اجتماعی و محیطی قرار دارند، را برجسته می‌کند.