علل شایع کم شنوایی
رابین کارسون، شنوایی شناس یک شرکت محصولات مراقبت از گوش، توضیح می دهد در حالی که تغییرات طبیعی در طول فرآیند پیری از علل شایع کم شنوایی هستند، قرار گرفتن در معرض صدای بلند، ژنتیک، سایر بیماری ها و داروها می توانند کم شنوایی را تشدید کنند.
انواع کم شنوایی
دو نوع کم شنوایی رایج وجود دارد: کم شنوایی حسی-عصبی، که با آسیب به حلزون گوش (داخلی ترین قسمت گوش) رخ می دهد، و کم شنوایی انتقالی، که زمانی رخ می دهد که ناهنجاری ها یا انسدادها در قسمت میانی و/یا بیرونی وجود داشته باشد.
کم شنوایی حسی-عصبی معمولاً غیرقابل برگشت است و در نتیجه آسیب به سلول های مویی در گوش داخلی ایجاد می شود. رجینا پریسلی، مدیر بخش شنوایی شناسی در مرکز پزشکی بزرگ بالتیمور می گوید: این سلول های مو خم می شوند و اطلاعات را به عصب شنوایی ما ارسال می کنند، که اطلاعات را برای تفسیر به مغز ما ارسال می کند. هنگامی که به این سلول های مو آسیب وارد شود، قابل ترمیم نیست.
سارا سیدلوفسکی، مدیر شنوایی شناسی کلینیک کلیولند و فوری، می گوید: شایع ترین علل کم شنوایی حسی عصبی شامل افزایش سن، قرار گرفتن در معرض صدا و صدا، استفاده از داروهایی مانند آمینوگلیکوزیدها و مقادیر زیاد آسپرین، برخی درمان های سرطان و ژنتیک است.
در کم شنوایی رسانا، مؤلفه ای وجود دارد که انتقال صدا به گوش داخلی را کاهش یا متوقف می کند. این انسداد اغلب از طریق دارو یا مداخله جراحی توسط متخصص گوش و حلق و بینی قابل کنترل است.
به گفته دکتر پریسلی، علل شایع کم شنوایی انتقالی عبارتند از عفونت گوش، تجمع موم یا اشیاء در گوش، اتواسکلروز (رشد غیرطبیعی استخوان در گوش)، سوراخ در پرده گوش، تومورها و ضربه به سر که ممکن است به استخوان های ریز آسیب برساند. در گوش میانی
کم شنوایی حسی-عصبی و رسانایی می تواند به طور همزمان وجود داشته باشد که به آن کم شنوایی مختلط می گویند.
کاهش شنوایی ناگهانی
در حالی که بیشتر موارد از دست دادن شنوایی به تدریج و با گذشت زمان بدتر می‌شوند، از دست دادن ناگهانی شنوایی باید به عنوان یک اورژانس پزشکی در نظر گرفته شود و به همین شکل درمان شود. هنگامی افراد دچار کم شنوایی حسی عصبی سریع می‌شوند، ممکن است به صورت ایدیوپاتیک (بدون علت قابل شناسایی) یا به دلیل عفونت ویروسی یا باکتریایی (مانند عفونت دستگاه تنفسی فوقانی) رخ دهد، درمان باید در عرض چند ساعت یا چند روز انجام شود تا مؤثر باشد،
در این مورد، مهم است که فوراً به یک متخصص مراجعه کنید. “غیر متخصصان ممکن است این وضعیت را به درستی تشخیص ندهند و دکونژستانت‌ها یا سایر محصولات بدون نسخه را پیشنهاد دهند.
کم شنوایی ناشی از سرو صدا
شایع ترین علت خارجی کم شنوایی در بزرگسالان از قرار گرفتن مزمن در معرض صدای بیش از حد بلند ناشی می شود. بر اساس گزارش انجمن کم شنوایی آمریکا، در واقع، 40 میلیون بزرگسال ایالات متحده بین سنین 20 تا 69 سال کم شنوایی ناشی از سر و صدا دارند.
جکی کلارک رئیس سابق آکادمی شنوایی شناسی آمریکا و استاد بالینی در دانشکده علوم رفتاری و مغز در دانشگاه تگزاس در دالاس. می‌گوید: «من همیشه به بیمارانم می‌گویم که اگر صدا به اندازه زمانی که پشت ماشین چمن‌زنی گازی خود به‌طور منظم به مدت 30 دقیقه یا بیشتر بایستید باشد، در خطر از دست دادن شنوایی هستید.»
با این حال، ترکیب زمان و شدت است که در نهایت خطر آسیب شنوایی را تشدید می کند. دکتر کارسون می‌گوید: «میزان خطر مستقیماً با شدت یا میزان دسی‌بل و مدت قرار گرفتن در معرض آن در ارتباط است». برای مثال، می‌توانید به‌طور مداوم در کارخانه‌ای با سطح صدای 80 دسی‌بل به‌مدت هشت ساعت در روز کار کنید و ایمن بمانید، اما او توضیح می‌دهد که در نزدیکی انفجار ناشی از یک گلوله – حتی برای یک ثانیه – برای ایجاد آسیب دائمی کافی است.
علائم کم شنوایی ناشی از سر و صدا عبارتند از زنگ زدن در گوش (وزوز گوش)، خفه شنوایی و احساس پری یا فشار در گوش. حتی اگر این علائم از بین بروند و احساس کنید شنوایی شما به حالت عادی باز می گردد، احتمالاً درجاتی از آسیب غیرقابل برگشت باقی می ماند.
متأسفانه، افراد در طول زندگی خود، از سنین پایین، در معرض سر و صدا هستند. سپس در میانسالی، معمولاً درجاتی از کاهش شنوایی را به عنوان بخشی طبیعی از روند پیری تجربه می کنند.
دکتر کلارک می‌گوید: عدم قرار گرفتن در معرض صدای بیش از حد بلند، یک راه عالی برای حفظ شنوایی شما برای چندین دهه است. از آنجایی که این برای بسیاری از افراد واقع بینانه نیست، گام بعدی یادگیری روش هایی برای کاهش یا خفه کردن صداهای بلندی است که در معرض آن هستید.
